So we did a thing…

Michèle & Noa An Icelandic Adventure 27

een samen vormgegeven symbolische verbintenis – in het geheim voltrokken in IJsland

Onze liefde is er niet zomaar een. Dat was me vrijwel meteen al duidelijk. Van het moment, de plek en de manier waarop we elkaar ontmoetten tot de dikke verkering die eruit volgde. Ook de periode van geduld, ruimte en tijd daartussen was veelzeggend voor mij. Alles op z’n tijd en met zorg, (ver)liefdevol vanaf het eerste moment. En toen we er eenmaal met volledige ziel & zaligheid aan konden beginnen: een innig avontuur.

We hebben elkaar gevonden. Zo voelt het. Een romance deluxe. Zelfs je naam is mooi — Noah Noël. Inmiddels delen we zoveel met elkaar. En is er zoveel liefde, connectie, begrip, welwillendheid. We gaan er helemaal voor. En wat een heerlijk gevoel is dat, zeg. Daarom – en omdat Noah de lekkerste van de wereld is – voelde ik sterk de behoefte een verbintenis aan te gaan met elkaar.

Michèle & Noa An Icelandic Adventure 94

Michèle & Noa An Icelandic Adventure 93

En dus vroeg ik Noah of die dat wil, met mij. Eentje om volledig zelf vorm te geven, symbolisch. Passend bij wat nu is en wat nu kan. Wat dat zo ongeveer inhoudt, daar waren we het al snel over eens. Een mooie dag op een mooie plek, in alle rust, met z’n tweetjes, in het geheim. Waarop we ons – mooi gekleed – naar elkaar uitspreken, ringen uitwisselen. Foto’s van elkaar maken, zoals we graag doen, met wat bewegend beeld op Super8. Met veel symboliek & betekenis in alle elementen en anders niet. Al mijmerend over een passende naam voor dit alles, schoot het me ineens te binnen: “Zullen we dan in plaats van trouwen gaan vertrouwen?”

Even tussendoor & voor alle duidelijkheid: het is niet dat we niet ooit ècht willen trouwen, hoor. Of laat ik voor mezelf spreken en daarbij alle mysterie voor eens en voor altijd in de Rijn smijten: dat wil ik super graag. Maar: daarvoor zijn er eerst nog een paar andere mijlpalen te gaan en staan er simpelweg praktische en financiële obstakels in de weg. Maar als je dacht dat zulke onromantische zaken ons weerhouden om onze liefde op onze eigen manier te vieren: ho maar. Wie denk je wel niet dat we zijn?

En zo waren onze vertrouwplannen al gauw rond. Een idee, een datum, een plek, check, check, check. Of ja… dat hadden we gedacht. Het lot dacht: leuk & aardig, that’s cute & all, maar dat kan allemaal nèt wat avontuurlijker en romantischer.

Want toen gebeurde het. Zonder dat ook maar iemand van onze snode plannen wist, kreeg ik een berichtje van trouw- en elopement fotograaf Shari. Gespecialiseerd in trouwen voor twee. Met de vraag of zij ons in haar geliefde IJsland mocht fotograferen samen. En zagen wij het zitten om in een trouw/elopement achtige situatie gefotografeerd te worden en zo ja, of wij dan ook kleding hadden die daarvoor dienst kon doen? Meanwhile was dat dus al dik & breed voor elkaar en hoeft er precies niks in scène gezet te worden. Een samenkomst die we met beide handen, voeten, ons hele zijn aangrijpen. Als dit geen teken is…

En zo geschiedde. Het blijft totaal onwerkelijk, tot het eerste moment dat we er voet aan de grond zetten. En eigenlijk ook daarna nog. Want wat is IJsland verrassend, mooi, bizar, ruw & zacht tegelijk. Shari kent IJsland na negen bezoekjes van binnen en van buiten. Op de hoogte van onze wens het liefst op een rustige, zachte, groene en als het even kan met mos begroeide plek te vertrouwen, komt ze met een voorstel voor een locatie: zoiets? Het is meer dan perfect. Dus daar gaan we.

Michèle & Noa An Icelandic Adventure 14

We bereiden ons voor in een kneuterige houten blokhut, hebben een heus first look moment aan het water (jawel!) en dan kan de reis naar onze place to be beginnen. Onze nette schoenen doen welgeteld 10 minuten dienst en maken dan plaats voor gepast schoeisel, waar ik me ook 10x beter in voel. Het zijn de bereisde bergschoenen van vriendin Krisje, en ondanks dat we in het geheim met z’n tweeën op pad zijn, voelt het goed en vertrouwd onze geliefden er zo toch stiekem in te betrekken.

En zo doen we dat heel bewust met veel meer elementen. Onze ringen zijn gesmeed van delen van de trouwringen van mijn ouders en opa en oma, want zij zijn alles voor mij. De voor mij op maat gemaakte exemplaren van hun ringen draag ik nu met heel veel liefde, plezier en trots. Noah’s ring moest en zou een combinatie van goud & zilver worden, symbolisch voor wie die is. Daar wist goudsmid Bram, lieverd en vakman, wel raad mee.

Noah’s bestie Maryse is diens getuige op afstand, voor mij is dat natuurlijk Marjolijn, die op meerdere manieren in onze dag verweven is. Ook in de kleding en in het ter plekke geplukte boeketje. Toen ik Noah vooraf vroeg wat die hoopte dat ik zou dragen, zei die: “De jurk die je aanhad op de bruiloft van Lijn, maar dan in een andere kleur.” Precies wat dan al even klaar ligt. Mooi.

Michèle & Noa An Icelandic Adventure 87

Maar: op naar onze plek. Stel je het volgende voor. Een kleine, groene en met mos bekleedde open kier in de aarde, van een meter of 10 lang en 4 breed. Je klimt twee meter naar beneden en komt terecht op een heerlijk zachte, verende laag mos. Waardoor de akoestiek zo ongelooflijk goed is dat je waterdruppels zacht hoort vallen. Er vliegen kleine vlindertjes rond. Voor de gelegenheid maakt bewolking plaats voor blauwe lucht en zon en is het feest helemaal compleet. Is dit echt? Ja, dit is echt.

Hier spreken we elkaar toe. Hier wisselen we our precious ringen uit. En voelen we ons mega dankbaar voor dit alles, voor elkaar, hier, nu. Wat een geluk.

Een giga dankwoord voor Shari, die dit alles oh zo prachtig heeft vastgelegd. En voor het rondleiden & avonturieren door haar geliefde tweede thuisland. Zo mooi, dat hadden we ons niet kunnen bedenken. Niet in de verste verte.

lucht

opgelucht

daar in de verste verte

de blauwe lucht

– Noah Noël

So we did a thing…

Journal

Favorite vendor: goldsmith Bram de Groot

Special delivery: Nina

A very grant Ghent Bent